سهراب فتحی

نانو مواد در مقایسه با مواد در ابعاد بزرگ دارای سطوح بسیار وسیع تری هستند. به علاوه این مواد قادر به برهم کنش با گروه های شیمیایی مختلف به منظور افزایش میل ترکیبی آن ها با ترکیبات ویژه می باشند جاذب ها به طور وسیعی به عنوان جداساز محیطی در خالص سازی آب و برای حذف آلاینده های آلی از آب آلوده استفاده می شدند. رنگ ها یکی از مشخص ترین آلودگی های محیط زیست می باشند. این ترکیبات به مقدارهای زیادی در اکثر صنایع مثل نساجی، چرم، کاغذ، چاپ، پلاستیک، لوازم آرایشی، دارویی و غذایی و ... به کار برده می شوند. تخلیه پساب های رنگی به جریان های طبیعی و رودخانه ها مشکلات زیادی مانند سمی کردن حیات آبی و خسارت به زیبایی محیط زیست به وجود می آورد. دو تکنولوژی موجود در دسترس برای حذف رنگ اکسیداسیون و جذب می باشند. روش اکسیداسیون بهترین تکنولوژی برای حذف عمده کربن های آلی می باشد اما آن ها معمولا برای پساب های با غلظت کم ترکیبات آلی مناسب می باشند با توجه به این که در سال های اخیر، ایران در حال اوج گیری در زمینه پژوهش های نانو است، عقلانی به نظر می رسد که در سمت و سوی برنامه های کلان آب در کشور از فن آوری نانو به عنوان یک پشتیبان قوی استفاده گردد. آن چه از توانمندی های فن آوری نانو ارائه شد به این معنی است که می توان از این پژوهش ها برای حفظ محیط زیست در آینده ای نه چندان دور استفاده کردو در کنار استفاده از منابع طبیعی با کمک فن آوری های پیشرفته بتوان به تعاملی پایدار با طبیعت رسید.