سهراب فتحی

با افزایش مداوم میزان آلودگی منابع آب توسط ترکیبات نفتی و همچنین میزان خسارت و صدمات شدیدی که این ترکیبات آلی در سراسر جهان به محیط زیست وارد می کنند، باعث شده بحث جداسازی نفت از آب توجه بیشتری را به خود جلب کند ]1،2 [. در نتیجه ، طیف گسترده ای از روش ها به منظور به حداقل رساندن آلاینده های نفتی در منابع آبی مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است، ]3[ که در میان آنها فرآیند جذب به دلیل سادگی فرآیند، هزینه پایین، کم خطر بودن و بازدهی بالا در مقیاس های بزرگ از مقبولیت بالایی برخوردار است. ]4[ از بین جاذب های کاوش شده، مواد بر پایه کربن به دلیل خصوصیات خاص فیزیوشیمیایی و همچنین مزایای ساختاری، علاقه بیشتری به جداسازی نفت از آب دارند ]5[. به همین منظور در تحقیقات اخیر محققان در تلاشند تا جاذب هایی تجدیدپذیر، سازگار با محیط زیست و ارزان تولید کنند و همچنین با اصلاح ساختارهای مناسب سبب افزایش میزان جذب این نوع جاذب ها گردنند ]6[. لیگنوسلولز به ماده گیاهی خشک (زیست توده)، به اصطلاح زیست توده لیگنوسلولزی اشاره دارد، که بر منابع زیستی تجدیدپذیر دلالت دارد. این ماده فراوان ترین پلیمر زیستی کره زمین محسوب می گردد که از عمده منابع آن می توان به زباله های کشاورزی، جنگلداری و زیست محیطی اشاره کرد. این مواد به واسطه ساختار بر پایه کربن و سطح بالای تماسی که می توانند ایجاد کنند، موادی مناسب برای تهیه جاذب ترکیبات نفتی می باشند. بر اساس تحقیقات انجام شده پوست دانه بلوط که از جمله این نوع زیست توده می باشد جهت ساخت جاذب نفت خام مورد توجه قرار گرفت. در همین راستا و بر اساس بررسی های انجام شده در آزمایشگاه، کربن فعال ساخته شده از پوست دانه بلوط، توانایی بالایی در جذب و جداسازی نفت خام از آب را از خود نشان داد و با توجه به دارا بودن مزایا و ویژگی هایی که در بالا ذکر شد، همچنین فراروانی و وسعت بالای جنگل های بلوط در نواحی شمال غربی تا جنوب غربی ایران، تحقیق و بررسی بر روی این محصول به جهت ساخت جاذب برای جداسازی ترکیبات نفتی از پساب امری توجیه پذیر و ضروریست که قرار است در این تحقیق به آن پرداخته -شود. با توجه به اینکه تا کنون تحقیقی راجع به حذف ترکیبات نفتی از پساب با پوست دانه بلوط انجام نگرفته، هدف ما در این تحقیق شامل موارد زیر می باشد: 1- آیا جاذب های ساخته شده از پوست دانه بلوط توان جذب