سهراب فتحی

امروزه همراه با افزایش جمعیت و توسعه فناوری، تقاضا برای مصرف انرژی در جهان روبه افزایش است. در حال حاضر بخش قابل توجهی از انرژی مصرفی جهان از منابع سوخت‏های فسیلی مانند نفت، زغال سنگ و گاز طبیعی تامین می‏شود. اما منابع فسیلی رو به اتمام است و میلیون‏ها سال لازم است تا این منابع سوختی جایگزین شود. جذب فیزیکی مخلوط گاز متان و هیدروژن بر روی مواد متخلخل به‏طور فزاینده در صنعت انرژی مدرن مهم می‏باشد. کاهش ذخایر نفت و گاز نگرانی‏های تغییرات آب و هوایی ناشی از افزایش سطح دی اکسید‏کربن در اتمسفر نیاز به یافتن منبع جدید پاک و فراوان به‏عنوان انرژی جایگزین ایجاد شده است. متان و هیدروژن می‏توانند از منابع زیستی تجدید‏پذیر به‏دست آیند و آب به دلیل احتراق هیدروژن تنها محصول آن است. در بسیاری از برنامه‏های صنعتی، این دو گاز مخلوط می‏باشند و ذخیره‏سازی، با استفاده از جذب یک گزینه‏ی با پایداری بالا صورت می‏گیرد، مواردی که هیدروژن و متان نیاز به جداسازی دارند: 1-فرآیند تولید گاز سنتز (هیدروژن و مونوکسید‏کربن) از طریق واکنش ریفرمینگ متان Steam Reforming میباشد. CH4+H2O→CO+H2+CH4 2-هیدروژن از طریق الکترولیز آب در فرآیندهای تجدیدپذیر تولید می شود این هیدروژن را می‏توان به خطوط سراسری گاز متان تزریق کرده و در محل دیگری آن را جدا نمود. جداسازی متان-هیدروژن در مقصد از روش PSA انجام می‏شود. کاربرد‏های مختلف گاز هیدروژن به‏خصوص به‏عنوان یک منبع انرژی دارای مزیت‏هایی بوده که از نقطه‏ نظر نگرش زیست محیطی حائز اهمیت هستند. هیدروژن برای افزایش و ارتقاء ارزش‏ سوخت‏های هیدرو‏کربنی به‏کار می‏رود و هر چه نسبت کربن به هیدروژن در ساختار مولکولی سوخت کاهش یابد به‏معنی کاهش انتشار دی اکسید کربن و مونواکسید کربن در محیط می‏باشند. هیدروژن اگر بعنوان سوخت به‏کار رود، محصول احتراق آن بخار آب است که آلودگی مهمی برای محیط زیست به‏شمار نمی‏رود.