مهدی ایزدپناه

احاطه کردن هسته مرکزی یک المان بتنی از طریق یک عامل درونی و یا بیرونی مانند آرماتورهای عرضی )خاموت( در داخل بتن، الیاف کربنی و پلیمری دورپیچ خارجی و ورقه های فولادی، موجب محصورشدگی بتن می شود. محصورشدگی معمولاً موجب افزایش مقاومت و شکل پذیری بتن شده و در پی آن، با بهبود رفتار المان ها، موجب ارتفا عملکرد کلی سازه خواهد شد. امروزه تمایل به ساخت سازه های نامنظم رو به افزایش است و وجود نامنظمی در سازه همواره یکی از چالشهای پیش روی مهندسین بوده است. در این تحقیق، اثر محصورشدگی بر عملکرد لرزهای )خسارت و ضریب رفتار( قاب های خمشی بتن مسلح 9 و 12 طبقه، دسته بندی شده و به وسیله تحلیل ،6 ، دارای نامنظمی در ارتفاع بررسی شده است. بدین منظور، تعداد 31 قاب نامنظم در ارتفاع در 4 گروه 3 استاتیکی غیرخطی )پوشآور(، یک بار در حالت محصورشده و بار دیگر در حالت محصور نشده، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است که محصورشدگی می تواند سبب بهبود عملکرد لرزه ای و کاهش میزان خسارت وارد بر سازه گردد. مقایسه ضرایب رفتار به دست آمده در این تحقیق و ضریب رفتار پیشنهادی آئین نامه 2800 نشان می دهد که ضریب رفتار پیشنهادی آئین نامه در سازه های کوتاه مرتبه، چنانچه محصورشدگی در نظر گرفته شود، تقریباً منطقی و محافظه کارانه می باشد، اما با افزایش ارتفاع سازه، ضریب رفتار پیشنهادی آیین نامه 2800 ، تأمین نشده است.