در این پایان نامه مدلسازی های آزمایشگاهی و صحرایی تاثیر اختلاط عمیق بر مقاومت فشاری خاک رسی لاغر (CL) مورد ارزیابی قرار گرفته است. رس کم مایه خاصیت شکل پذیری و مقاومت کمی دارد. اختلاط آن با ماده تثبیت کننده دوغاب سیمان و آهک در این مطالعه مدنظر قرار گرفته است. نمونه های استوانه ای اختلاط یافته خاک به کمک جک بارگذاری و نصب لودسل و گیج کرنش تا لحظه شکست به شکل تک محوری محصور نشده UCS بارگذاری شده اند. نتایج مقاومتی نمونه های با نسبت های وزنی 6، 8، 10، 12 و 14 درصد چسباننده در مقیاس آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفته است. یافته های این بررسی نشان می دهد که انتخاب نوع چسباننده در طرح اختلاط باعث ایجاد مقاومت های مختلف در نمونه های خاک - چسباننده خواهد شد، بطوریکه نمونه های خاک - سیمان مقاومتی در حدود ده برابر نمونه خاک آهک ثبت کرده اند. همچنین انتخاب نوع چسباننده و میزان چسباننده باعث تغییر در رفتار نهایی شکل پذیری نمونه های خاک چسباننده خواهد شد. علاوه بر این اختلاط عمیق صحرایی در حجم بالا توسط یک دستگاه اختلاط عمیق خاک طراحی و ساخته شده در جریان انجام این مطالعه اجرا شده است. مدل های اختلاط حجیم و عمیق صحرایی نیز تحت آزمون های بارگذاری صفحه درجا و نیز تک محوری محصور نشده UCS قرار گرفته و تاثیر عمل آوری و همچنین مدت زمان عمل آوری (14 ، 28 و 42 روز عمل آوری) بر روی نمونه های میدانی مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت نتایج آزمایشگاهی و صحرایی برای کلیه نمونه ها با درصدهای مختلف چسباننده مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. همانگونه که در نمودارها مشخص شد نمونه های آزمایشگاهی دارای مقاومت بالاتری می باشند که این را می توان بدلیل شرایط ایده آل آزمایشگاه و عمل آوری نمونه ها دانست. ضرایب تبدیل نمونه های صحرایی به آزمایشگاهی برای تنش نقطه شکست و درصدهای مختلف مواد افزودنی در سن های 28 و 42 روزه پیشنهاد شده است. برای تعیین تاثیر ماده افزودنی و مدت زمان عمل آوری بر روی کانی های خاک اصلاح شده از دو آزمایش روش طیف سنجی پراش اشعه ایکس XRD و میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM استفاده شد. نتایج ثبت شده با نتایج آزمایشگاهی و میدانی مطابقت داشت. همچنین رفتار تردشدگی نمونه ها و تشکیل کانی ها برای افزایش مقاومت را تایید کرده است.
