تمرکز تنش به معنی انباشت و افزایش تنش در جسم به علت تغییر ناگهانی هندسه آن است؛ با وجود تغییرات ناگهانی هندسه در اطراف این مناطق مقدار تنش محاسبه شده بر اساس تحلیل‌های کلاسیک می‌تواند بسیار کمتر از مقادیر واقعی آن باشد. بنابراین هنگامی که تغییر ناگهانی در هندسه جسم به علت ترک ها، گوشه های تیز، سوراخ ها و به طور کلی کاهش مقطع عرضی وجود داشته باشد، پس از آن افزایش تنش موضعی در نزدیکی این ترک‌ها، گوشه‌های تیز، سوراخ‌ها و مقطع عرضی کاهش یافته، وجود دارد. هنگامی که یک جسم دارای تمرکز تنش است، احتمال شکست آن افزایش می یابد. نکته بسیار مهم این است که جسم تمایل دارد از این مکان‌ها که تمرکز تنش بیشتر است، گسیخته شود، بنابراین برای کاهش آسیب و جلوگیری از شکست، ضروری است که از تمرکز تنش جلوگیری شود یا اقلا از مقدار آن کاسته شود. طراحی و ساخت بسیاری از اعضای سازه‌ای و ماشین‌آلات مستلزم اتصال قطعات مختلف با پیچ هاست که ایجاب می کند در قطعه سوراخ هایی ایجاد شود که درصورت بارگذاری قطعه در محل تمرکز تنش وجود خواهد داشت. سوراخ ها باعث تمرکز تنش در نواحی مجاور مرز سوراخ شده و ظرفیت تحمل بار کششی عضو را کاهش می‌دهند. چندین راه برای کاهش تمرکز تنش در یک جسم وجود دارد: • پرهیز از گوشه های تیز با ایجاد فیلت یا پخ در این نواحی. به وسیله ایجاد فیلت یا پخ در گوشه‌های تیز، مقطع عرضی با اجتناب از تغییر ناگهانی به تدریج تغییر می‌کند، و تنش را به صورت یکنواخت در مقطع توزیع می‌شود. • به وسیله ایجاد سوراخ‌های کوچک کنار سوراخ‌های بزرگ. اگر جسم دارای سوراخ‌های بزرگ باشد شدت تنش در اطراف این سوراخ‌ها بسیار بزرگ خواهد بود، برای جلوگیری از این موضوع، تعدادی سوراخ کوچکتر در اطراف آن سوراخ اصلی ایجاد می‌شود که باعث می‌شود توزیع تنش یکنواخت‌تر از قبل شود. • با ایجاد شکاف یا بریدگی در گوشه های تیز. در این پژوهش توزیع تنش در اطراف سوراخ مرکزی یک ورق با پهنای محدود مطالعه خواهد شد تا ضمن فهم دقیق‌تر توزیع تنش راهکاری برای کاهش تمرکز تنش نیز ارائه شود. تلاش خواهد شد تا بر اساس روش ایجاد سوراخ‌های کوچکتر در اطراف سوراخ اصلی از مقدار تنش کاسته شود. به این منظور از سواخ‌هایی با قطر و چیدمان‌های مختلف در اطراف سوراخ اصلی استفاده خواهد شد و این پارامترها با هدف رسیدن به کمترین مقدار تمرکز تنش بهینه خواهند شد.
