یکی از شاخه های مهم علم اپتیک، حوزه ی اپتیک پراشی است که در نمایی کلی دربرگیرنده ی موضوعاتی از قبیل: سطوح دوتایی و خاکستری(سطوح باینری با تعمیم به حالت 2Nتایی)، سطوح مختلف پراشی(توری های پراشی با انواع مختلف Dammann، Kino form، Blazed Gratings و...)، عناصر اپتیکی با خواص تمام نگاری، لنزهای پراشی(فرنل و انواع توسعه یافته ی آن) و... . اساساً استفاده از لنزهای کروی کلاسیک محدودیت های فراوانی در کاربردهای خاص برای سیستم های مختلف اپتیکی و الکترواپتیکی به وجود می آورد که علم اپتیک با معرفی المان های مدرن از جمله المان های اپتیکی نوع پراشی به پاسخگویی نیازمندی ها می پردازد. از جمله خواص شگفت انگیز المان های پراشی در جایگزینی با المان های کلاسیک می توان به: کاهش وزن، کاهش حجم سامانه های اپتیکی و الکترواپتیکی طراحی و ساخته شده و نیز کاهش هزینه ها و اقصادی تر نمودن پروژه های تمام شده اشاره نمود. همان گونه که می دانید در کاربردهای خاص که نیازمند استفاده از یک سیستم تصویر بردار بر روی پرنده ها(هواپیماها، پهبادها، بالون ها، ماهواره ها و ...) مهمترین پارامترهای مد نظر طراح اپتیک، وزن و حجم سامانه ی طراحی شده می باشد که این امر موجب مطلوب شدن جعبه ابزار اپتیک پراشی در میان طراحان این نوع از سامانه ها می باشد. سیر تکاملی المان های پراشی از لنزهای هیبریدی شروع و به مبدل های جبهه موجی ختم می شود. اصولاً برای هر المان اپتیکی کلاسیکی می توان یک المان پراشی معادل طراحی و خلق نمود، درحالی که هنوز ویژگی های شگفت انگیز یادشده را حفظ نماید.
