در این مطالعه، به منظور بهبود راندمان تولید آب شیرین و افزایش قابلیت ترشوندگی سطح چگالنده برای آب شیرین کن خورشیدی، به مقایسه همزمان دو مدل آزمایشگاهی در دو حالت استفاده از نانو ذرات آب گریز در سطح میعان و بدون استفاده از پوشش نانو ذرات در مدل دیگر پرداخته شده است. استفاده از پوشش آب گریز در سطح چگالنده باعث افزایش عملکرد چگالش و تبدیل آن از حالت چگالش لایه ای به چگالش قطره ایی می گردد. نتایج حاصل از مقایسه بین دو سیستم نشان می دهد که استفاده از محلول آب گریز در سطح چگالنده منجر به افزایش تولید قطرات میعان شده و باعث غلتیدن سریعتر آنها خواهد شد. همچنین مقدار تولید آب شیرین در دو حالت با و بدون استفاده از پوشش نانو نیز اندازه گیری شد، مشاهده شد که مقدار آب شیرین تولیدی در حالت استفاده از پوشش نانو، افزایش 22% نسبت به فرایند بدون پوشش را نشان می دهد.
