تقاضای بالای انرژی در سراسر جهان سبب افزایش مصرف سوخت های فسیلی و آسیب به محیط زیست شده است. نیروگاه ها با استفاده از روش هایی برای استفاده از انرژی های تجدیدپذیر مانند انرژی بی پایان خورشید، می توانند آسیب های محیط زیستی ناشی از مصرف سوخت های فسیلی را کاهش دهند. علاوه بر آلودگی های کربن منوکسید و اکسیدهای نیتروژن، ذرات معلق (PM2.5) هم بخشی از آلودگی ناشی از مصرف سوخت های فسیلی است که می تواند سبب آسیب های دستگاه خون رسانی و قلب و عروق در افراد شود. سیستم های خورشیدی قابل به کارگیری در مقیاس تجاری و مسکونی هستند. در این مطالعه، عملکرد یک نیروگاه خورشیدی با کالکتور خورشیدی از نوع سهموی (Parabolic Trough Collector) به همراه نانوسیال مس-آب به عنوان سیال عامل انتقال حرارت دریافت شده توسط کالکتور، از دیدگاه های انرژی، اگزرژی و اگزرژی-اقتصادی بررسی شده است. از انرژِی به دست آمده برای راه اندازی یک سیکل سرمایش کربن دی اکسید دواجکتوره که از دو اواپراتور بهره می برد، استفاده شده است. برای افزایش تولید توان، از یک سیکل کالینا (Kalina) و یک سیکل رانکین ارگانیک به کار گرفته شده اند. از ترموالکتریک (Thermo-Electric Generator) برای بازیابی حرارت تلف شده ی کندانسور سیکل تبرید بهره گرفته شده است. تمام انرژی مورد نیاز سیستم، از طریق انرژی خورشیدی تامین شده است.
