دسته ای از داروهایی که در سراسر جهان جهت جهت کاربردهایی همچون درمان انواع بیماری و مصارف کشاورزی به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند آنتی بیوتیک ها می باشند که باعث ایجاد نگرانی هایی در ارتباط افزایش میزان آن ها به عنوان آلاینده های محیط زیست در سال های اخیر شده اند. میزان کمی از آنتی بیوتیک ها در مصارف درمانی توسط انسان ها و جانوران جذب بدن می گردند و بیشترین میزان آن ها به صورت های مختلف همچون ادرار و مدفوع از بدن دفع می شوند یعنی می توان نتیجه گرفت که بخش اعظیمی از آنتی بیوتیک ها آزاد و باعث آلودگی بستر آب های سطحی شده اند که به طبع آن آبراه های کشاورزی و فاضلاب ها و تصفیه خانه های شهری و روستایی را آلوده می کنند و علاوه بر آلودگی آب باعث آلودگی خاک نیز می گردند و همین امر باعث شناسایی میزام چشمگیری از این مواد دارویی در محیط زیست شده است. به همین دلیل اثرات جبران ناپذیر همچون سمیت حاد و مزمن، ایجاد تغییرات در ارگانیسم های فتوسنتزی آبزیان و ساخت ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک و اختلال جمعیت میکروبی در میکروارگانیسم ها را به بار می آورد. از میان گروه های مختلف آنتی بیوتیک ها بیشترین مصرف دارویی مطلق به تتراسایکلین می باشد زیرا جهت درمان بیماری های مختلف تجویز می گردد و همچنین در بسیاری از محصولات آبزیان و خوراک دام به عنوان افزودنی اضافه می شود اما حذف و تجزیه کامل تتراسایکلین در محیط زیست توسط ارگانیسم ها بسیار پیچیده و دشوار است. با نتیجه گیری از مطالب ذکر شده می توان پی برد که یکی از دغدغه های محققان چه از نظر تئوری و چه از نظر علمی یافتن راه های کارآمد و مؤثر جهت از بین بردن تتراسایکلین شده است که از جمله روش هایی که در سال های اخیر استفاده گردیده می توان به الکتروشیمی، تجزیه بیولوژیکی، اکسیداسیون پیشرفته و جذب اشاره نمود. جذب به دلایل کم هزینه بودن و سادگی مراحل عملیاتی یکی از بهترین و کارآمدترین روش های حذف آلاینده ها از محیط های آبی می باشد. جاذب های بسیاری همچون مواد معدنی، مواد کربنی و پلیمرها جهت حذف تتراسایکلین بررسی شده اند اما به دلایل مختلف قدرت جذب پایین و ظرفیت جذب کم محققان به دنبال یافتن جاذب های مناسب تر و کارآمدتر هستند. در بسیاری از صنایع شیمیایی و جداسازی هوا مواد متخلخل کریستالی مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته اند. نیاز فعلی به یک محیط تمیز باعث شده که برای جستجو و ساخت مواد متخلخل گوناگون تلاش های بیشتری انجام گیرد. چارچوب های آلی- فلزی به دلیل داشتن ساختارهای جذاب و کاربردی بسیار مورد توجه بوده و در دهه ی اخیر نیز تولید و ساخت این چارچوب ها رشد چشم گیری داشته است. طراحی و سنتز چارچوب های آلی- فلزی با ترکیب و توپولوژی جدید از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا خصوصیات این مواد به موارد اشاره شده بستگی دارد. در بسیاری از چارچوب های آلی- فلزی شناخته شده خانواده ای از مواد که دارای توپولوژی ای نزدیک به زئولیت مشاهده شده است. از کاربردهای احتمالی آن ها می توان به موارد کاتالیستی و جداسازی گاز اشاره نمود و از آن ها به عنوان چارچوب های زئولیتی ایمیدازولی یاد می شود. این چارچوب ها بر اساس فلزهای دو ظرفیتی (M2+) و ایمیدازولات ها (im-) ساخته شده اند که در آن ها یون های M2+ به جای Si4+ (Al3+) و im- به جای O2- کاملاً مشابه ساختار زئولیت قرار می گیرند و ترکیب چارچوب عمومی [M(im)2] مشابه SiO2 حاصل می شود [3]. در سیستم M-im تعامل im-im نقش کلیدی در توپولوژی چارچوب حاصل دارد، بنابراین می توان موفقیت در تولید توپولوژی های جدید چارچوب های زئولیتی ایمیدازولی را بر اثرات ساختاردهنده ی لیگاندهای ایمیدازولات و شرایط دیگر مانند حلال ها نسبت داده شود. اخیراً گروه دیگری از چارچوب های زئولیتی ایمیدازولی به نام چارچوب های ایمیدازولی بور (BIFs) گزارش شده اند که از طریق اتصال متقاطع لیگاندهای مختلف ایمیدازولی بور که از پیش سنتز شده با عناصر فلزی که در چهار گوشه ی ساختار قرار می گیرند ساخته می شوند. در ساختار این چارچوب محلول لینکر آن که در سنتز باعث ایجاد لیگاند می شود را به آسانی می توان از قبل سنتز کرد. عنصر فلزی بور پیوند قوی کووالانسی (B-N) را ایجاد می کند که باعث پایداری حرارتی و شیمیایی بالا و خصوصیات ساختاری متمایز می شود. چارچوب های ایمیدازولی بور توپولوژی شبکه های کاملاً متراکم دارند، فاصله ی پیوند بسیار کوتاه B-N بین گروه ایمیدازولی و فلز بور (5Å/1~) در مقایسه با مسافت های بزرگتر فلزی در چارچوب های فلزی آلی (معمولاً 2Å یا بزرگتر) تمایل به باریک شدن دیافراگم منافذ دارد و محدودیت جدی در دسترسی به سطوح داخلی را ایجاد می کند. اگر یک توپولوژی چارچوب بازتر انجام شود، اندازه ی پنجره کوتاهی پیوند B-N را جبران کرده و حجم منافذ داخلی در دسترس تر خواهد بود، علاوه بر این نیاز به کنترل توپولوژیکی با نیاز به ایجاد حداکثر تخلخل باید متعادل شود. با جمع بندی مطالب ارائه شده، هدف اصلی از پژوهش حاضر بررسی کارایی یک مدل چارچوب ایمیدازولی – زئولیتی به منظور حذف تتراسایکلین از محلول آبی می باشد.
