شبکه های الکتریکی از قسمت های مختلفی همچون واحدهای تولیدی، خطوط انتقال و واحدهای توزیع تشکیل شده است، با توجه به افزایش شدید جمعیت در جهان و نیاز روزافزون به منابع انرژی، مصرف سوخت های فسیلی به شدت افزایش یافته است که این امر، دو مشکل عمده را به وجود آورده، یکی مشکلات اقتصادی و دیگری مشکلات زیست محیطی. این دو عامل محققان را بر آن داشته تا به فکر جایگزینی برای منابع انرژی فسیلی باشند و بدین ترتیب منابع انرژی تجدیدپذیر معرفی شدند. بکارگیری انرژی های نو در این شبکه ها مزایای مختلفی از جمله کاهش تلفات خطوط، آزادسازی ظرفیت خطوط و پشتیبانی ولتاژ و فرکانس به منظور افزایش قابلیت اطمینان را برای شبکه ها به دنبال داشته است. از طرف دیگر با توجه به افزایش قیمت سوخت فسیلی و افزایش هزینه ها در گسترش شبکه، استفاده از این نوع منابع را در سطوح ولتاژ پایین افزایش داده است. با توجه به نیاز روز افزون به انرژی برق و از طرفی افزایش ملاحظات زیست محیطی و به دلیل گستردگی و پیچیدگی فراوان شبکه های برق سنتی، توجه بسیاری از کارشناسان به مبحث میکروگریدها جلب شده است. میکروگرید عبارتست از شبکه کوچکی از منابع کوچک تولید انرژی که امکان فعالیت مجزا را دارا می باشد. سیاست گذاری های انرژی در جهان به سمت تولید انرژی های برق پراکنده از طریق انرژی های نو و واحدهای تولید همزمان و همچنین استفاده از سیستم های ذخیره انرژی حرکت می کند. هر یک از منابع تولید انرژی در سیستم میکروگرید دارای محدودیت تولید توان هستند. به خصوص منابع تولید توان انرژی های تجدیدپذیر مانند فتوولتائیک و توربین بادی که توان خروجی آنها کاملا وابسته به شرایط آب و هوایی دارد. همچنین هریک از منابع نیز برای تولید هرکیلووات توان هزینه مشخصی را به شبکه تحمیل می کند. به همین دلیل برای تأمین بار مورد نیاز در یک شبکه میکروگرید نیاز به مدیریت هوشمند انرژی خواهیم داشت تا بتواند با توجه به محدودیت های منابع، تأمین بار مورد نیاز را انجام داد. همانطور که عنوان شد، منابع انرژی بادی کاملا وابسته به شرایط آب و هوایی است و به عبارتی دارای عدم قطعیت در تولید توان است. این موضوع بزرگترین ضعف نیروگاه های بادی به شمار می رود که باعث شده نیروگاه بادی به عنوان یک سیستم مکمل و نه اصلی در بحث تأمین انرژی یاد شود. راهکارهایی برای مقابله با این معضل در مقالات مختلف
