لوله‌های جدار نازک پلیمری تولید شده به روش چاپ سه بعدی از جنس پلی‌لاکتیک اسید به دلیل مزایای زیست‌محیطی و اقتصادی توانایی جایگزینی لوله‌های فلزی را در صنایع مختلف از جمله حمل‌ونقل و هوافضا دارا هستند. تحقیق حاضر به بررسی خواص جذب انرژی تحت بار فشاری محوری لوله‌های جدار نازک پلیمری تولید شده به روش چاپ سه بعدی در ضخامت‌های مختلف و مقایسه آن‌ها با لوله‌های جدار نازک آلومینیومی می‌پردازد. به این منظور، لوله‌های پلیمری با ضخامت‌های 2، 3 و 4 میلی‌متر به روش لایه نشانی ذوبی، چاپ سه بعدی شده و سپس خواص جذب انرژی آن‌ها از جمله نیروی بیشینه اولیه، جذب انرژی ویژه، نیروی لهیدگی میانگین و بازده نیروی لهیدگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که لوله‌های پلیمری با ضخامت 4 میلی‌متر در مقایسه با لوله‌های آلومینیومی با ضخامت 2 میلی‌متر عملکرد بهتری در جذب انرژی ویژه و نیروی لهیدگی میانگین داشتند. لوله‌های جدار نازک پلیمری با ضخامت 4 میلی‌متر، نیروی لهیدگی میانگین 95/32 کیلونیوتن را نشان دادند که 36% نسبت به لوله‌ی جدار نازک آلومینیومی بیشتر بود. همچنین، بازده نیروی لهیدگی لوله‌های جدار نازک پلیمری 01/75% بود که از لوله آلومینیومی با بازده نیروی لهیدگی 48/58% بالاتر بود. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که لوله‌های جدار نازک پلیمری می‌توانند به‌عنوان جایگزینی مناسب برای لوله‌های فلزی در کاربردهای جذب انرژی استفاده شوند، به‌ویژه در مواردی که نیاز به کاهش وزن و افزایش عملکرد در برابر نیروهای فشاری و تصادف‌ها باشد.
