پیوند واله شیدا

جذب پایین دی اکسیدکربن در آب، به عنوان یک معضل جدی در فناوریهای فیزیکی جذب دی اکسیدکربن بر پایهء آب به شمار می رود. در این مطالعه، تاثیر نانوذرات سیلیکا، SiO2، بر میزان جذب دی اکسیدکربن در سامانهء نانوسیال بر پایهء آب در یک برج دیواره مرطوب و تحت فشار اتمسفریک مورد بررسی قرار می گیرد. بدین منظور، از روش سطح-پاسخ، و طراحی مرکب مرکزی جهت پیش بینی اثرات فردی و متقابل پارامترهای فرایندی موثر جذب، شامل غلظت نانوذرات ( w٪ 1-0)، دبی جریان سیال (mL/min 300-100)، و دمای سیال (°C 45-25) بر میزان ضریب انتقال جرم فاز مایع استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی، به کمک ضرایب تعیین (9757/0 R2=) و (9605/0Adj-R2 =) تایید شد. نتایج آزمایش های انتقال جرم گاز-مایع نشان داد که تاثیر همزمان دما و دبی جریان مایع و نیز تاثیر همزمان دبی و غلظت جریان مایع در جذب دی اکسیدکربن بسیار قابل ملاحظه است. علاوه بر این، یافته ها نشان داد که در دبی های پایین جریان مایع، دما بر انتقال جرم گاز-مایع نقش مهمی ایفا می کند. در این راستا، درجه حرارت های پایین جذب و دبی های بالای جریان نانوسیال سیلیس به طور چشمگیری ضریب انتقال جرم سمت مایع را افزایش می دهد. در نهایت، معلوم شد که در شرایط بهینه، نسبت بهبود kl پیش بینی شده در حضور نانوذرات سیلیکا، به بیش از37/1 برابر می رسد.