میزان نیروی درگ در ایرفویل، ارتباط مستقیمی با مصرف انرژی در کاربردهای مختلف ایرفویلها دارد و صرفه جویی حتی یک درصدی مصرف سوخت در مورد ساختار های که ایرفویل در آن ها به کار رفته است می تواند صرفه جویی در هزینه سوخت را برای به همراه داشته باشد، مضافاً بر اینکه کاهش آلودگی قابل توجهی را در جهت حفظ محیط زیست به ارمغان بیاورد. به همین منظور یکی از راه کار های مناسب جهت کاهش مصرف سوخت،کاهش درگ در ایرفویل می باشد. از روش های مختلفی به منظور کاهش درگ در ایرفویل ها استفاده شده که مهم ترین آن ها استفاده از کنترل جریان و ایجاد مکش بر روی سطح ایرفویل ها می باشد. استفاده از پلاسمای فشار اتمسفری نیز یکی دیگر از روشهای کاهش نیروی درگ در ایرفویلها می باشد. در این روش با به تاخیر انداختن جدایی لایه مرزی بر روی سطح ایرفویل با قرار دادن پلاسمای فشار اتمسفری بر روی سطح بالایی آن، گردابه های از جریان هوا که به علت شکل ایرفویل ایجاد می شود به لبه فرار بر روی سطح ایرفویل انتقال می یابد و در نتیجه فشار ناشی از جریان هوا بر روی سطح ایرفویل کم تر می شود. در این پایان نامه اثر فشار پلاسمای اتمسفری بر روی کاهش نیروی درگ در ایرفویلها مورد بررسی قرار خواهد گرفت. بدین منظور ابتدا یک مدار الکتریکی طراحی و ساخته خواهد شد. این مدار با تولید پلاسمای فشار اتمسفری به وسیله مدار HV، برق باطری 30 ولت را به بیش از 7000 ولت می رساند. اثر ایجاد قوس پلاسمای بر روی سطح بالای ایرفویل و فشار ناشی از جریان هوا بر روی سطح ایرفویل و در نتیجه نسبت نیروی lift به Drag بررسی میشود. ایرفویلهای استاندارد جهت این امر انتخاب شده و نمونه های آزمایشگاهی بر اساس داده های آنها ساخته خواهد شد سپس به کمک تونل باد ضرایب آیرودینامیکی آنها با و بدون حضور فشار پلاسمای اتمسفری استخراج میشوند.
