مهدی احمدی جیردهی

تولید پراکنده را می توان به عنوان واحدهای تولیدی تعریف کرد که در سطح شبکه توزیع و نزدیک به کاربران نهایی متصل هستند. بر پایه ی این تعریف،DG لزوماً تولید برق سبز نیست. با این حال، فناوری های تجدیدپذیر DG (توربین بادی، فتوولتائیک خورشیدی، زیست توده و ...) به دلیل مزایای زیست محیطی، گزینه های بر تری هستند. امروزه تولید پراکنده نقش مهمی را در سیستم های قدرت به ویژه در شبکه های توزیع فعال ایفا می کند. تولید پراکنده تکنیکی است که با تولید برق بسیار نزدیک به مرکز بار و یا حتی انتقال در همان ناحیه، میزان تلفات برق در خطوط انتقال را به حداقل می رساند. کاربرد سیستم های DG در مقادیر بزرگ در سیستم های گوناگون توزیع برق بسیار رایج شده است و با سرعت زیادی در حال رشد است. برخی از مزایای اصلی نصب واحدهای DG در سطح توزیع عبارتند از: صرفه جویی در اوج بار، افزایش امنیت و قابلیت اطمینان سیستم، بهبود پایداری ولتاژ، تقویت شبکه، کاهش هزینه در پیک عملیات و کاهش تلفات شبکه. در کنار مزایای فوق، یکی از مسائل چالشی در شبکه های توزیع دارای منابع DG تشخیص عیب در این سیستمها است. هنگامی که DG به یک سیستم توزیع متصل می شود، شبکه دیگر شعاعی نخواهد بود که این موضوع می تواند به از دست دادن هماهنگی موجود میان تجهیزات حفاظتی شبکه منجر شود. لذا در این سیستمها شناسایی مکان عیب ها به دلیل ضریب نفوذ بالای تولید پراکنده در سیستم های توزیع که مشکلاتی مانند از دست دادن هماهنگی تجهیزات حفاظتی و در نتیجه قطع ناصحیح را ایجاد می کند، به طور قابل توجهی افزایش یافته است. با توجه به تنوع منابع DG تعدد عیوب در سیستمهای توزیع شامل این منابع نیز زیاد است، از این رو سیستمهای تشخیص عیب مورد استفاده باید قادر به تجزیه و تحلیل حجم زیادی از اطلاعات جمع آوری شده باشند به گونه ای که نهایتا بتوان با دقت خوبی نوع و مکان عیب را تشخیص داد و عیبهای کاذب را نیز مشخص نمایند. در این راستا در سال های اخیر، استفاده از شبکه پتری و شبکه پتری فازی برای تشخیص عیب و مقابله با اطلاعات هشدار ناقص و نامطمئن رله های حفاظتی و قطع کننده های مدار توجه محققان را به خود جلب کرده است. در این پایان نامه صحت عملکرد سیستم های حفاظتی شبکه های توزیع دارای منابع DG با استفاده از FPN مورد بررسی قرار می گیرد. شبکه توزیع مورد نظر یک شبکه با نفوذ DG بالا است ک