امروزه با توجه به اهمیت ویژه خودرو های الکتریکی(EV) در صنعت برق، سیاست گذاری دولت ها بر مبنای توسعه ی این خودرو ها تنظیم می شود. انرژی الکتریکی در حال تبدیل شدن به انرژی برتر برای وسایل نقلیه نسل بعدی است و سیاست گذاران به دنبال استراتژی هایی برای جایگزینی وسایل نقلیه بر پایه سوخت فسیلی با وسایل نقلیه الکتریکی (EV) هستند. EV خودرویی است که به جای موتور احتراق داخلی از باطری قابل شارژ و یک موتور الکتریکی برای سیستم پیشرانه استفاده می کند و از این رو پتانسیل بهبود کیفیت هوا را دارد. دامنه رانندگی یک EV نسبتاً کوتاه است و باطری آن باید قبل از اتمام شارژ شود. بنابراین، ممکن است کاربران نیاز به شارژ وسایل نقلیه خود در خارج از خانه داشته باشند. از مهمترین موضوعاتی که توسعه EV ها را تحت شعاع قرار می دهند، ایستگاه های شارژ باطری خودرو های الکتریکی هستند که چالش های عمده ای بر سر راه آنها قرار دارد. از این چالش ها می توان به نحوه مدیریت این ایستگا ها در ارتباط با شبکه برق اشاره نمود. یکی دیگر از این چالش ها مکان یابی صحیح و بهینه ی ایستگاه هاست. این جایگا ها اکثراً به شبکه توزیع متصل می شوند که ولتاژ کمی دارد، در نتیجه عوامل نامطلوب در سطح کوچک تاثیرات بزرگی بر ولتاژ آن می گذارد و به طور خاص تلفات توان، پایداری و پروفیل بار را دستخوش تغییر می کنند. در صورتی که جایابی به درستی انجام شود، اثرات نامطلوب به حداقل رسیده و بهره برداری از سیستم با بازده بالاتری انجام خواهد شد. در این بین از رعایت اصول و الزامات واقعی مورد نیاز و نکات لازم در طراحی سازه یا بستر مورد نیاز نباید غافل بود. از یکسو قیمت زمین در شهرها و بخصوص کلان شهرها بالاست و بنابراین باید از کمترین فضای ممکن بیشترین بهره را برد. از سوی دیگر آسایش افراد که نتیجه به حداقل رساندن مخاطرات و آسیب ها به آنها و وسایل نقلیه در اختیار آنهاست، جزء جدا نشدنی مطالبات اجتماعی با بالاترین درجه اهمیت است. مکان یابی ایستگاه ها تا کنون حول قید هایی همچون کاهش تلفات، بالا بردن قابلیت اطمینان، بهبود پروفیل بار افزایش سود محدود شده است این قید ها اگرچه برای چشم انداز آینده ی ایستگاه مفید به نظر می رسد، اما شرایط واقعی در مسئله جایابی را نمی تواند شبیه سازی نماید در نتیجه ایستگاه در مرحله عمل نمی تواند آن گونه که انتظار می رود در شبکه عم
