گوگرد برای اکثر کاتالیست های واحد، یک عامل مسموم کننده است بنابراین، به منظور حذف گوگرد، گاز ورودی تحت عملیات هیدروژناسیون و سولفورزدایی قرار می گیرد. در این پژوهش، سولفورزدایی از گاز طبیعی توسط جاذب اکسید روی توسط مدل دانه ای، مدل-سازی شده است. جهت آنالیز خواص جاذب، دو نمونه تجاری تحت آزمایش های BET، XRF، SEM و تخلخل سنجی جیوه قرار گرفتند. مقایسه نتایج نشان داد که مدل با خطایی کم تر از %2 با داده های تجربی تطابق دارد. نتایج بدست آمده از تحلیل حساسیت نشان می دهند که تخلخل قرص در محدوده 4/0 تا 55/0 بالاترین زمان شکست را دارا می باشد و با افزایش چگالی توده، زمان شکست افزایش و باعث افت فشار بستر می شود. مقایسه زمان شکست و کسر تبدیل جاذب های تجاری، مشخص کرد که جاذب تجاری تاپسو (نمونه1) برای شرایط عملیاتی به کار رفته، عملکرد بهتری نسبت به جاذب سودکمی (نمونه2) خواهد داشت. زمان شکست و میزان تبدیل جاذب تجاری1 به ترتیب 215 روز و 90درصد و برای جاذب تجاری2، 185 روز و 87 درصد بدست آمده است.
