حامد رشیدی

گازهای گلخانه ای گازهایی در جو زمین هستند که انرژی خورشید را به دام می اندازند . بدون وجود این گازها، گرما دوباره به فضا وارد میشود و میانگین دمای زمین حدود 16 درجه سانتی گراد سردتر از حال حاضر میشود[1]. گازهای گلخانه ای شامل کربن دی اکسید، متان، اکسید نیتروژن و سایر گازهایی است که در جو تجمع یافته و یک لایه انعکاسی برای گرما را ایجاد می کنند که زمین را در دمای قابل قبول نگه می دارد. این گازها عایقی را تشکیل می دهند که کره زمین را به اندازه کافی گرم نگه می دارد تا بتواند حیات را در خود حفظ کند[1و3 ] . متأسفانه امروزه شاهد افزایش شدید غلظت گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت های صنعتی هستیم که این سیستم را از تعادل خارج کرده است و باعث گرم شدن کره زمین شده است. توافق پاریس در سال 2015 شکل گرفت تا دولتها بر سر کاهش گازهای گلخانه ای تصمیم گیری نمایند در همین راستا اتفاقات مثبتی نیز رخ داده است از جمله تصمیم دولت آمریکا مبنی بر کاهش گازهای گلخانه ای به میزان 82 % تا سال 2050 که این امر با جایگزینی انرژی های تجدیدپذیر نظیر باد و خورشید امکانپذیر خواهد بود[1 و4]. رایج ترین و نگران کننده ترین این گازها شامل کربن دی اکسید و متان و اکسید نیتروژن است که در این مطالعه موضوع مورد بررسی ما گاز کربن دی اکسید است[3]. هرگاه ذغال سنگ، نفت، گاز طبیعی و سایر سوخت های فسیلی غنی از کربن سوزانده میشوند دی اکسید کربن ساطع میشود اگر چه دی اکسید کربن قوی ترین گاز گلخانه ای نیست ، اما بیشترین تأثیر را در تغییرات آب و هوایی دارد زیرا بسیار رایج می باشد عالوه بر این حضور دی اکسید کربن در گاز طبیعی باعث خوردگی در خطوط لوله، کاهش ارزش حرارتی و افزایش هزینه انتقال انرژی میشود[1 و 2 ]. در این میان گرچه فناوری های مختلفی برای حذف یا جذب گاز کربن دی -اکسید مطرح شده است اما در حال حاضر به نظر میرسد که مناسب ترین روش جداسازی این گاز، روش جذب سطحی و جذب شیمایی میباشد[5 ]. که در این مطالعه روش جذب شیمایی با استفاده از حلال های دو فازی بر پایه آمین ها توسط امواج اولتراسوند مورد بررسی قرار میگیرد. حلال های دو فازی به عنوان جایگزین حلال های معمولی توجه روزافزونی را به خود جلب می کنند. آنها پس از گرم شدن یا در تماس با گاز کربن دی اکسید تحت جداسازی مایع-مایع قرار می گیرند و تنها فاز غنی از CO2 برای بازسازی به جد