حامد رشیدی

جذب واکنشی دی اکسیدکربن با استفاده از حلال های شیمیایی از لحـاظ صـنعتی توجیه فنی و اقتصادی دارد. برای جداسازی دی اکسید کربن از گازهای احتراق تعداد زیادی حلال شیمیایی از جمله محلول آبی آلکانول آمین ها وجود دارد. سیستم های مختلفی از جمله برج پرشده و میکروکانال برای جداسازی دی-اکسیدکربن از گازهای احتراق وجود دارد. در این مطالعه جذب دی اکسیدکربن از گاز حاصل از احتراق در میکروکانال با استفاده از دو ترکیب حلال آبی منواتانول آمین و حلال آلی منواتانول آمین- متانول بصورت آزمایشگاهی انجام شده است. اثر شرایط عملیاتی مختلف شامل جریان حلال ورودی(mL/min)9-3 غلظت حلال 30-10درصد وزنی در دماهای 40-20 بر بازده جذب، ضریب کلی انتقال جرم حجمی بر مبنای فاز گاز و شار انتقال جرم حجمی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که افزایش غلظت حلال، افزایش دما و افزایش جریان حلال سبب افزایش بازده جذب، ضریب کلی انتقال جرم حجمی بر مبنای فاز گاز و شار انتقال جرم حجمی می شود. با توجه به نتایج بهترین حالت این دو ترکیب برای بالا بودن بازده جذب، ضریب کلی انتقال جرم و شار انتقال جرم در غلظت 30 درصد حلال، دمای 40 و دبی حلال mL/min 9 می باشد. مقایسه دو ترکیب حلال نشان می دهد به طور متوسط برای حلال آلی منواتانول آمین- متانول، بازده جذب حدود 35/4 درصد، ضریب کلی انتقال جرم 12/15 درصد و شار انتقال جرم حجمی 06/5 درصد از ترکیب حلال آبی منواتانول آمین بیشتر است. ضریب کلی انتقال جرم حجمی بدست آمده در این مطالعه، حدود 40 برابر مقادیر گزارش شده برای برج های پرشده است.