امروزه همراه با افزایش جمعیت و توسعه فناوری، تقاضا برای مصرف انرژی در جهان روبه افزایش است. در حال حاضر بخش قابل توجهی از انرژی مصرفی جهان از منابع سوخت های فسیلی مانند نفت، زغال سنگ و گاز طبیعی تامین می شود. اما منابع فسیلی رو به اتمام است و میلیون ها سال لازم است تا این منابع سوختی جایگزین شود. جذب فیزیکی مخلوط گاز متان و هیدروژن بر روی مواد متخلخل به طور فزاینده در صنعت انرژی مدرن مهم می باشد. کاهش ذخایر نفت و گاز نگرانی های تغییرات آب و هوایی ناشی از افزایش سطح دی اکسید کربن در اتمسفر نیاز به یافتن منبع جدید پاک و فراوان به عنوان انرژی جایگزین ایجاد شده است. متان و هیدروژن می توانند از منابع زیستی تجدید پذیر به دست آیند و آب به دلیل احتراق هیدروژن تنها محصول آن است. در بسیاری از برنامه های صنعتی، این دو گاز مخلوط می باشند و ذخیره سازی، با استفاده از جذب یک گزینه ی با پایداری بالا صورت می گیرد، مواردی که هیدروژن و متان نیاز به جداسازی دارند: 1-فرآیند تولید گاز سنتز (هیدروژن و مونوکسید کربن) از طریق واکنش ریفرمینگ متان Steam Reforming میباشد. CH4+H2O→CO+H2+CH4 2-هیدروژن از طریق الکترولیز آب در فرآیندهای تجدیدپذیر تولید می شود این هیدروژن را می توان به خطوط سراسری گاز متان تزریق کرده و در محل دیگری آن را جدا نمود. جداسازی متان-هیدروژن در مقصد از روش PSA انجام می شود. کاربرد های مختلف گاز هیدروژن به خصوص به عنوان یک منبع انرژی دارای مزیت هایی بوده که از نقطه نظر نگرش زیست محیطی حائز اهمیت هستند. هیدروژن برای افزایش و ارتقاء ارزش سوخت های هیدرو کربنی به کار می رود و هر چه نسبت کربن به هیدروژن در ساختار مولکولی سوخت کاهش یابد به معنی کاهش انتشار دی اکسید کربن و مونواکسید کربن در محیط می باشند. هیدروژن اگر بعنوان سوخت به کار رود، محصول احتراق آن بخار آب است که آلودگی مهمی برای محیط زیست به شمار نمی رود.
