بهره وری سیستم های تولیدی به برنامه ریزی مناسب در زمینه های مختلفی ازجمله تولید، نگهداری و تعمیرات، کنترل موجودی و ... وابسته می باشد. باتوجه به تأثیر عمده و مستقیم برنامه تولید بر سایر زمینه ها، لازم است این برنامه با رویکرد مناسبی تهیه شود تا بتوان سیستم های تولیدی را به درستی مدیریت نموده و هزینه ها را تا حد امکان کاهش داد. محدودیت هایی مانند لزوم تأمین مقدار مشخصی از تقاضا در یک بازه زمانی مشخص، احتمال تولید محصولات معیوب و تحمیل هزینه های ناشی از راه اندازی مکرر سیستم، مدیران را در ارائه یک برنامه دقیق با چالش مواجه می نماید. در این پژوهش، سعی بر آنست که با بهره گیری از فرآیند تصمیم گیری مارکوفی، روند تولید در یک سیستم تک محصولی چنددوره ای و با لحاظ کردن محدودیت های فوق الاشاره برنامه ریزی شود. در مسأله پیش رو با استفاده از تکنیک برنامه ریزی پویای تصادفی، بهترین اقدام ممکن، انتخاب و به عبارتی بهترین حجم تولید برای هر دوره تعیین خواهد شد. هدف، تعیین حجم تولید در هر دوره و به ازای حالات مختلف، به گونه ای است که بتوان در انتهای دوره های مجاز تولید، با کمترین هزینه، کل تقاضا را پوشش داد. اثربخشی مدل با حل یک مثال عددی، بررسی و تحلیل اثرات تغییر پارامترها بر نتایج مسأله ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که بین متوسط نرخ هزینه و هزینه های مربوط به راه اندازی سیستم و تولید هر واحد محصول رابطه مستقیمی برقرار و ارتباط نرخ مذکور با احتمال تولید محصولات سالم و ظرفیت تولید، معکوس می باشد. افزایش ظرفیت تولید بعد از آستانه معینی، تأثیری بر متوسط نرخ هزینه نخواهد داشت.
