3-9- تعریف مسأله،هدف وضرورت اجرای طرح: امروزه ، پیشرفت فناوری به قدری است که حتی یک لحظه غفلت می تواند منجر به ایجاد فاصله عمده با شرایط فعلی شود. در این پیشرانه، حوزه حمل و نقل و ارتباطات به عنوان شریان های حیاتی تلقی می شوند که ضعف در آن ها باعث اختلال در زندگی روزانه، رکود، و ممانعت از توسعه فعالیت های بنیادی اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و... می گردد. ارتباط تنگاتنگ بین کارایی حوزه حمل و نقل و کارایی عمومی اقتصاد و رشد اقتصادی، باعث می شود کاستی ها در سیستم حمل و نقل، توسعه و رشد اقتصادی را مختل سازد و از کارایی فعالیت های اقتصادی کاسته شود. این رابطه، نیازمند توجه و دقت چشمگیر در برنامه ریزی و اجرای سیستم حمل و نقل است]1[. اگرچه حمل و نقل تنها عامل توسعه نیست و عوامل متعدد دیگری نیز در رشد و توسعه اقتصادی نقش دارند، اما نباید از یاد ببریم که حمل و نقل یکی از عوامل بسیار مهم کلیدی در توسعه اقتصادی است. برنامه ریزی حمل و نقل ریلی یک فرآیند بسیار پیچیده است که مبتنی بر مدیریت واکنش میان تعداد زیادی از اجزاء تأثیر پذیر است. به دلیل پیچیدگی برنامه ریزی، این فرآیند به چند مرحله تقسیم می شود. این مراحل شامل تجزیه و تحلیل تقاضا، برنامه ریزی استفاده از خطوط، زمان بندی حرکت قطارها، برنامه ریزی مرتبط با استفاده از وسایل نقلیه، و مدیریت خدمه می شود. در زمینه برنامه ریزی مرتبط با استفاده از وسایل نقلیه، یکی از موضوعات اساسی تعیین اندازه و تخصیص ناوگان است. به طور کلی، تعیین اندازه بهینه وسایل نقلیه در یک سیستم حمل و نقل، تعیین جریان جابجایی وسایل نقلیه در حالت خالی برای ارائه خدمات به مشتریان را شامل می شود. این کار با هدف بهینه سازی شاخص های مشخصی انجام می شود. به عنوان مثال در حمل و نقل ریلی، می توان با ملاحظه شاخص هایی نظیر حمل بار بیشینه، سود بیشینه، و تناژ-کیلومتر حمل شده، تعیین اندازه و تخصیص واگن های باری را انجام داد. همانطوری که استنباط می شود دلیل اصلی پرداختن به موضوع، بالا بردن بهره وری در صنعت می باشد.اگر بهره وری به میزان مناسب نرسد، این موضوع می تواند منجر به افزایش قیمت کلی محصولات در آن صنعت شود و در نتیجه تأثیراتی روی اقتصاد به همراه خواهد داشت. به همین دلیل، به بهره وری باید توجه ویژه ای داشت تا در هر زمینه ای از اقتصاد، تحقق یافته و تأثیر مثبتی بر روند توسعه
