در دهه های اخیر، مطالعات زیادی در زمینه ترکیب روش اجزاءمحدود با روش‌های بدون شبکه انجام شده است. اما در زمینه ترکیب روش‌های نوارمحدود و بدون شبکه تحقیقات محدودی صورت گرفته است. لذا در این رساله، ترکیب روش نوارمحدود کلاسیک با روش بدون شبکه گالرکین مورد بررسی قرار می گیرد. برای این منظور بعد از بیان کلیات موضوع در فصل اول، روش بدون شبکه گالرکین در فصل دوم تشریح شده که در آن از سه روش برای ایجاد توابع شکل استفاده می شود. سپس در فصل سوم روش‌های نوار محدود تشریح شده که در رساله ی حاضر از نوار محدود کلاسیک با سه تابع شکل مختلف در راستای طولی نوارها استفاده شده است. در فصل چهارم با بهره گیری از روش‌های ضرایب لاگرانژ و توابع جریمه راهکارهایی برای ترکیب روش‌های بدون شبکه گالرکین و نوارهای محدود کلاسیک جهت حل مسائل استاتیکی خطی و غیرخطی ارائه می شوند. در این فصل تعدادی مثال عددی نیز مورد بررسی قرار گرفت که مقایسه نتایج حاصل از آن با نتایج موجود در مراجع دیگر، نشان دهنده دقت مناسب روش ترکیبی برای تحلیل مسائل استاتیکی دارد. نتایج تحلیل نشان دادند که امکان کاهش زمان تحلیل با استفاده از روش ترکیبی تا بیش از 50 درصد نیز مقدور است. همچنین برای شرایط مرزی مفصلی در راستای طولی نوارها، به دلیل متعامد بودن جملات آن، زمان‌های تحلیل کاهش بیشتری می یابند. علاوه بر این با اتصال نوارها به صورت عرضی به ناحیه بدون شبکه گالرکین نسبت به اتصال طولی آن‌ها به این ناحیه، دقت نتایج را می توان افزایش داد. در ادامه، در فصل پنجم به تحلیل ارتعاش آزاد ورق ها با هندسه های مختلف پرداخته می شود که نتایج حاکی از دقت مناسب این روش در تحلیل این گونه مسائل دارند. یکی از مشکلات روش بدون شبکه گالرکین که در این فصل برای حل مسائل مقادیر ویژه رخ داد حالت بد وضعیت در معادلات آن به ازای نسبت های بالای طول به عرض ورق (حدوداً بالای 10) می باشد؛ که برای حل آن می توان از روش بدون شبکه گالرکین بهبود یافته بهره برد. این روش زمان تحلیل را افزایش می دهد و لذا بهتر است در صورت نیاز، از آن استفاده شود. نهایتاً در فصل ششم، روش ترکیبی برای مسائل کمانش و فراکمانش ورق ها و مقاطع ناودانی با بازشو ها مورد استفاده قرار می گیرد که نتایج این فصل علاوه بر تصدیق نتایج فصول قبل، نشان دهنده کارایی روش ترکیبی برای تحلیل مقاطع نیز می باشد. همچنین نتایج نشان دادند که وجود بازشوها سبب کاهش لنگر بحرانی مقاطع ناودانی می شوند؛ به طوری که در محدوده های کمانش های محلی، اعوجاجی و کلی به ترتیب لنگر بحرانی مقاطع با بازشو حدود 9 تا 33، 3 تا 21 و 3 تا 13 درصد نسبت به مقاطع بدون بازشو کاهش یافتند.
