فرزاد امیری

بیش از 735 میلیون نفر با گرسنگی و ناامنی غذایی مواجه هستند. از این روی کاهش و حذف ناامنی غذایی جز اهداف ضروری توسعه پایدار قرار گرفته است. در همین راستا، تجزیه و تحلیل امنیت غذایی و شناخت پراکنش آن در شرایط موجود، دیدگاه و اطلاعات مهمی را در اختیار ذینفعان توسعه قرار می­دهد. براین اساس در این مطالعه با استفاده از مدل تحلیلی ویکور و پیاده­سازی آن در محیط ArcGIS به ارائه مناطق امن و ناامن غذایی در منطقه مورد مطالعه پرداخته شد. نتایج حاصل از تکنیک ویکور نشان دهنده شکاف و فاصله بسیار بین بخش اول و بخش­های دیگر می­باشد و بیانگر نوعی از هم گسیختگی و عدم تعادل در امنیت غذایی شهرستان است. بطوری­که بخش­های مرکزی (با امتیاز شاخص ویکور برابر با 164/0) و ماهیدشت (با امتیاز شاخص ویکور برابر با 182/0) در گروه نسبتا امن غذایی، بخش بیلوار (با امتیاز شاخص ویکور برابر با 266/0) در گروه امنیت غذایی متوسط و بخش­های کوزران (با امتیاز شاخص ویکور برابر با 585/0) و فیروزآباد (با امتیاز شاخص ویکور برابر با 772/0) از نظر شاخص­های مورد بررسی در این مطالعه ضعیف‌ترین عملکرد یا به عبارت دیگر در گروه نسبتا ناامن غذایی بوده اند. توجه به تفاوت­های جغرافیایی و توپوگرافی، منابع تولید، دسترسی به مرکز شهر و عوامل متعدد می­تواند درکاهش شکاف موجود و بهبود متوازن امنیت غذایی بخش­های متفاوت، موثر واقع گردد. با توجه به رویکرد چندبعدی امنیت غذایی، مطالعه مردم­شناسی و فرهنگ و سبک زندگی هر منطقه نیز می­تواند در شناسایی وضع موجود و دلایل روند وجود یا عدم وجود امنیت غذایی در منطقه راهگشا باشد.