مطالعات نشان میدهد افزایش نرخ ناامنی غذایی مزمن جزء گسترده ترین مشکلاتی که بشر در سالهای اخیر با آن مواجه اسـت. در ایران نیز میانگین سـه سـاله شـیوع ناامنی غذایی حاکی از وجود شـرایط متوسطـ و شـدید ناامنی غذایی اسـت. بررسـی مطالعات در حوزه امنیت غذایی و سـنجش آن گویای آن اسـت که پژوهشـگران این حوزه بیشـتر بر روی روشهای خطی و کمی تمرکز داشته اند در حالی که با توجه به پیچیدگی و چندبعدی و اقتضایی بودن امنیت غـذایی نیـاز بـه روشهـای دیگر غیرخطی دارد. از طرفی از آنجـا کـه این پژوهش بـه مفهوم تـاب آوری در امنیـت غـذایی می پردازد، مطالعات تـاب آوری نیز بیـانگر آن اســـت کـه این حوزه نیز دســـتخوش روشهـای خطی قرار گرفتـه و ضـعف هایی در سـنجش تاب آوری در بیشـتر مسـائل اجتماعی-اکولوژیکی همچون امنیت غذایی پایدار وجود دارد. چرا که تاکنون اجماع نظری در خصـوص تاب آوری و تعریف آن وجود ندارد. از این روی پژوهشـگر در این مطالعه به دنبال جبران این خلا مطالعاتی بوده و برای این منظور از رویکرد سیستم دینامی برای تاب آورسازی جوامع محلی در شـرای ناامنی غذایی بهره برده اسـت. بدان سـبب که تحلیل های دینامیکی به متغیرهای پنهان بیشـتری در خصـوص موضوع رساله می پردازد. از این روی یکی از سوالات اساسی این است که مدل دینامیکی تاب آوری خانوار روستایی در شـهرسـتان کرمانشـاه در شـرایط ناامنی غذایی چگونه اسـت و با چه سـیاسـت و یا چه نوع برنامه ریزی می توان خانوار روستایی شهرستان کرمانشاه را نسبت به ناامنی غذایی تاب آور نمود
