اهدف اصلی از انجام این تحقیق تجزیه و تحلیل متدولوژی، ساختار و تجربیات حاصل از بکارگیری رویکرد مدیریت کیفیت فراگیر در مقوله تولید و تجارت و ایجاد الگویی جامع و مناسب برای آموزش و فعالیت های آموزشی با تکیه بر شاخص های اصلی و تاثیرگذار در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی است. به عبارتی دیگر در این تحقیق ساختار تئوریکی و کاربرد مدل های کیفیت، در جهت اطمینان از بهبود مستمر در مؤسسات آموزش عالی ایران مورد بررسی قرار می گیرد. دستاوردهای این تحقیق با الهام از مبانی مدیریت کیفیت جامع و با تلفیق مدل های جایزه کیفیت مالکولم بالدریج ایالات متحده (MBNQA) ، بنیاد اروپایی مدیریت کیفیت (EFQM) و کارت امتیازی متوازن (BSC) تدوین گردیده است. در تهیه الگوی تعالی برای این بخش با توجه به ویژگی های خاص منطقه ای و سیاست های کلان دولت، سعی گردیده با الهام از مدل های رایج در سایر جوامع و تطابق آن با آرمان ها و محدودیت های بومی و ملی منطقه ای، مناسب ترین الگو برای اطمینان از بهبود مستمر آموزش عالی در ایران تدوین و ارائه گردد. در واقع در انجام این تحقیق فرض شده است که هیچ مدل کیفیتی به تنهایی قادر به پوشش تمام نیازهای بخش آموزش عالی ایران برای تضمین بهبود مستمر در آن نمی باشد. به منظور اثبات اعتبار و روایی تحقیق مدل پیشنهادی به دلیل سکونت نگارنده در کرمانشاه در سطح مراکز آموزش عالی این شهر مورد آزمون قرار گرفته، که نتایج حاصله بیانگر مطلوبیت مدل می باشند.
