امروزه یکی از چالشهای فراروی مدیریت منابع آب، تأمین آب برای بخش کشاورزی است. با افزایش جمعیت، گسترش شهرنشینی و صنعتی شدن، تقاضا برای مصارف مختلف آب، پیوسته در حال افزایش است. نیاز آب در بخش کشاورزی برای تأمین غذا همراه مهمترین نیاز بشری بوده و به عنوان امنیت غذایی در هر منطقه محسوب میشود. الگوریتم ژنتیک به عنوان یکی از مهمترین الگوریتمهای تکاملی نقش بسیار موفقی در بهینه سازی شبکه های توزیع آب کشاورزی داشته است.گسترش سیستمهای آبیاری سطحی در سطح ایران در حدود 95 درصد و میزان آب مصرفی بخش کشاورزی در حدود 70 میلیارد مترمکعب در سال برآورد میشود .این در حالی است که متوسط 30 الی 35 درصد و در سیستمهای تحت فشار در حدود 70 درصد راندمان کاربرد در آبیاری سطحی در حدود 35 الی 40 درصد تخمین زده می شود .بدیهی است با توجه به سطح بسیار وسیع تحت پوشش سیستمهای آبیاری سطحی، افزایش در حد 10 درصد در میزان راندمان می تواند در کاهش آب مصرفی و یا افزایش سطح زیر کشت مؤثر باشد .تحقق این امر مستلزم داشتن اطالعات کافی از وضع موجود سیستم و پیدا کردن نقاط ضعف و درنهایت ارائه راهکار برای افزایش راندمان مصرف آب است. با توجه به محدودیت منابع آب، افزایش نیازهای آبی و وقوع خشک سالی های متناوب، صرفه جوئی در مصرف آب و استفاده کارآمد از آن امری الزم و ضروری است که استفاده از تکنیک های مناسب بهینه سازی در این خصوص می تواند راه گشا باشد.
