شبکه رادیوی شناختگر به دنبال ارائه روشی در جهت استفاده بهینه از طیف فرکانسی است. چند روش برای استفاده از رادیوی شناختگر وجود دارد. در روش زیرگستر، ارتباط بین کاربران ثانویه در حضور کاربران اولیه، همزمان و بر روی یک طیف فرکانسی یکسان و همچنین با تضمین اینکهتداخل حاصل از یک سطح آستانه بیشتر نباشد، امکانپذیر میباشد. در این مقاله با آگاهی از اینکه تعداد کاربران تخصیص یافته در روش روگستربیشتر میباشد، روش زیرگستر به دلیل مزایای آن در سهولت پیاده سازی استفاده شده است. همچنین قدرت بالای مخابرات مشارکتی در حل مشکل توان کم ارسالی و محدوده پوشش کم مدل زیرگستر به دلیل شرط دمای تداخل منجر به معرفی شبکههای شناختگر مبتنی بر رله شده است که این روش با توجه به اهمیت ارتباطات رادیوئی در شبکه های فرماندهی و کنترل، میتواند بعنوان روشی خاص مدنظر قرار گیرد. روش های مختلفی برای کم کردن تداخل شبکه ثانویه روی شبکه اولیه وجود دارد. ازجمله استفاده از چند آنتن برای ایجاد دایورسیتی و یا استفاده از مخابرات باند پهن که سطح سیگنال کاربر ثانویه را به زیر سطح نویز می رساند و تداخل را از بین می برد. استفاده از روش شکلدهی پرتو برای کم کردن تداخل تا سطح مورد نیاز، روشی است که به تازگی مورد توجه محققین قرار گرفته است. مدلMABCبه لحاظ بازدهی بیشترطیفی در این مقاله انتخاب میشود. در ادامه، با استفاده از شبکه رادیوی شناختگر به عنوان گامی در راستای افزایش بازدهی طیفی، شکلدهی پرتو برای شبکه دوطرفه شناختگر مشارکتی با رله هایMIMOبررسی خواهد شد.
