این مقاله به مقایسه آزمایشگاهی قابلیت خنککاری نانوسیالهای هیبریدی دوتایی و سهتایی در یک سیستم فتوولتایی/گرمایی مجهز به گردآور صفحه- لوله مارپیچی اختصاص داده شده است. سوسپانسیونهای پایدار آب- اکسید گرافن/اکسید تیتانیوم، آب- اکسید گرافن/اکسید آهن و آب- اکسید تیتانیوم/اکسید آهن به عنوان نانوسیال هیبریدی دوتایی و نانوسیال آب-اکسید گرافن/اکسید تیتانیوم/اکسید آهن به عنوان نانوسیال هیبریدی سهتایی به کار گرفته شدهاند. آزمایشهای متعددی به منظور بررسی اثر دبی جرمی نانوسیال (80-20 کیلوگرم بر ساعت) بر روی عملکرد سیستم با استفاده از یک شبیهساز خورشیدی انجام شده است. نتایج نشان داد که در میان سیستمهای مورد بررسی، بهترین عملکرد گرمایی، الکتریکی و کلی همواره متعلق به سیستم فتوولتایی/گرمایی حاوی نانوسیال هیبریدی سهتایی است، در حالی که بدترین عملکرد نیز همواره به سیستم حاوی نانوسیال آب- اکسید تیتانیوم/اکسید آهن تعلق دارد. علاوهبر این، نتایج نشان داد که بازده گرمایی، بازده الکتریکی و بازده کلی سیستم حاوی نانوسیال هیبریدی سهتایی، به ترتیب در بازه های -42/14 53/80 درصد، -13/01 13/02 درصد و -78/29 89/95 درصد است. همچنین، مشخص شد که عملکرد گرمایی، الکتریکی و کلی سیستمهای مورد بررسی با رشد دبی جرمی نانوسیالها ارتقا مییابد.
