امروزه با توجه به مشکلات جوامع و روزمرگی ها ، انسان ها به صورت چشم گیری گرفتار احساس پوچی و بی معنایی در زندگی شده اند، هر چند که بی هدفی و احساس پوچی کاملاً با آموزه های دین اسلام بیگانه است. اگر اعتقاد توحیدی عمیق و ریشه دار باشد، سوالات اساسی انسان، مانند از کجا آمدن و به کجا رفتن هم معنادار و هدفمند خواهند شد. امّا درمان احساس پوچی در انسان هایی که باور و اعتقاد به خدا دارند و اعمال عبادی و واجبات خود را انجام می دهند، در این است که به باور و اعتقاد خود توجه نموده و به تقویت و اصلاح آن بپردازند. این مقاله از طریق تفکر و تعمق در آیات قرآن کریم، در پی بررسی راهکارهای قرآنی در رهایی از پوچ-گرایی و داشتن یک زندگی معنادار است، این امور عبارتند از: ایمان به خدا، عمل صالح، معاد، جدی بودن زندگی، مسؤول بودن انسان در قبال اعمال و نقش مهم عشق و محبت در زندگی. همچنین این کتاب آسمانی، اموری مانند: فقدان معنویت و ایمان در زندگی، دلبستگی و تعلق به امور دنیوی را از ویژگی های زندگی پوچ و بی معنا می داند.
