چکیده: این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و چارچوب نظری قدرت نرم به دنبال تبیین نسبت جنگ نرم و امنیت فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران به طرح این سوال پرداخت که جنگ نرم چگونه در تضعیف امنیت فرهنگی نقش آفرینی میکند. در پاسخ این فرضیه مطرح شد که جنگ نرم، با سازوکارهای فرقهسازی، جریانسازی فرهنگی، اشاعه و تحمیل سبک زندگی، ازخود بیگانگی و دامن زدن به شکاف نسلها با استفاده از ابزارهای رسانهای به استحاله شدن امنیت فرهنگی کمک میکند. یافتهها نشان میدهد که امنیت فرهنگی محصول سازگاری میان سه سطح نخبگان، مردم و دولت است و ناسازگاری و عدم برنامهریزی میان این سه سطح منشا ناامنی فرهنگی و بی ثباتی معرفتی میشود. تقویت نخبگان اعم از نخبگان مذهبی، سیاسی و فرهنگی در تعمیق بخشی اشکال ارزشها و باورها و تبدیل آنها به سمبلهای رفتاری، شکل دادن به ذهنیت و رفتار مردم جامعه در تامین امنیت فرهنگی نقش بسزایی دارند.
