روابط سوریه و ایران بیش از 34 سال است که در چشم انداز سیاسی خاورمیانه یک ویژگی پایدار بوده است. اتحاد ایران سوریه یکی از مؤلفه‌های شکل دهنده نظم منطقه‌ای خاورمیانه است. اتحاد سیاسی بین سوریه و ایران از طریق درک مشترک تهدید، همگرایی منافع در لبنان و عراق، و دیدگاه مشترک در مورد فلسطین، اسرائیل و ایالات متحده، خود را حفظ کرده است. این مشارکت استراتژیک از طریق کمک‌های متقابل اقتصادی، دیپلماتیک و سیاسی در تأمین نیازهای استراتژیک یکدیگر هدایت شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هویت و منافع مادی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نسبت به سوریه در بازه زمانی (2015-2020) می‌باشد. در این تحقیق رابطه پیچیده بین هویت و منافع مادی که به صورت متقابل قوام می‌یابند، برای درک عوامل چندوجهی که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را در قبال سوریه شکل می‌دهد، مورد بررسی قرار می‌گیرد. در حالی که هویت منطقه‌ای ایران در چارچوب ایدئولوژی شیعی -اسلامی مورد بررسی قرار می‌گیرد، منافع مادی جمهوری اسلامی ایران در سطح منطقه‌ای معمولاً نادیده گرفته می‌شود. مقاله حاضر در پی پاسخ به این سؤال است که هویت و منافع چه تاثیری بر سیاست خارجی ایران نسبت به سوریه داشته است؟ فرضیه اصلی مقاله عبارتست از این که نزدیکی فرهنگی و هویتی به جمهوری اسلامی کمک می‌کند تا با صادرات کالاهای غیر نفتی خود به سوریه، که در آنجا از قدرت نرم و سخت برخوردار است اما حوزه نفوذ اقتصادی محدود دارد، اقتصاد خود را تنوع بخشد. این مقاله از طریق رویکرد سازه‌انگاری انتقادی، محرکهای اقتصادی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نسبت به سوریه را مورد بررسی قرار خواهد داد.
