افزایش رشد تقاضای بار و مسافر طی دهه های گذشته و از طرفی هزینه ی بالای احداث خطوط جدید، موجب شده که رشد تقاضا و زیرساختها متناسب نباشد و همین امر باعث ایجاد تراکم و گلوگاه های ظرفیتی شده است. با افزایش تقاضای حمل و نقل در اکثر شبکه های راه آهن، مشکل کمبود ظرفیت ایجاد می شود که تمهیدات اساسی جهت رفع آن، نیاز است. این کمبود ظرفیت باعث ایجاد تداخل بین حرکت قطارها و ایجاد تراکم در سیر قطارها می شود. در این پژوهش سعی بر آن است که روشها و ابعاد مختلف ارزیابی ظرفیت شبکه ریلی با استناد به مقالات مربوط به این حیطه مورد بررسی قرار گیرد. در ادبیات موضوع دو روش بهینه سازی، شبیه سازی برای سنجش و محاسبه ظرفیت مورد استفاده قرارگرفته است. با توجه به اینکه ظرفیت در راه آهن مفهومی است که به راحتی قابل تشخیص و محاسبه نیست و دشواری های موجود برای محاسبه ظرفیت به دلیل فاکتورهای مرتبط به هم و ساختارهای پیچیده شبکه راه آهن، مدلهای ارائه شده با توجه به اهداف مختلف ارزیابی ظرفیت و دستاوردهای آن به صورت جداگانه دسته بندی گردیده اند.
