در آزمونهای طول عمر، شاخصه مهم کیفیت که مورد آزمون قرار خواهد گرفت عمر اقلام است. ارزیابی و سنجش عمر اقلام به عنوان یک شاخص کیفی چالشهای خاص خود را دارد و طراحی آزمونهای عمر مختلف جهت مواجه با این چالشها از دیرباز مورد توجه مهندسین و محققین کیفیت و قابلیت اطمینان بوده است. در این تحقیق فرض می شود طول عمر اقلام مورد بررسی توزیع نمایی دارد و دو روش مختلف جهت ارزیابی طول عمر ارائه خواهد شد. روش اول بر مبنای سانسور نوع دوم می باشد بدین مهفوم که تعدادی اقلام به صورت همزمان در آزمون قرار گرفته و آزمون بعد از مشاهده تعداد مشخصی خرابی متوقف می شود. روش دوم بر مبنای سانسور نوع اول می باشد بدین مهفوم که تعدادی اقلام به صورت همزمان در آزمون قرار داده شده و آزمون پس از سپری شدن زمان مشخصی متوقف می شود. مدلهای ریاضی برای هر دو حالت ارائه خواهد شد. در مدلهای ارائه شده تابع هدف به صورت حداقل سازی هزینه های کل آزمون تعریف خواهد شد و ریسکهای مربوط به تولید کننده و مصرف کننده به عنوان محدودیت مدل ارائه خواهد شد. در نهایت مثالها و تحلیلهای عددی ارائه می شود و این دو روش آزمون مورد مقایسه قرار خواهد گرفت.
