حامد رشیدی

یکی از روش های تولید پلی الفین، تبدیل متانول به الفین است که افزون بر نو و اقتصادی بودن، برای کشورهایی است که از گاز طبیعی به عنوان خوراک پتروشیمی استفاده می کنند؛ امتیازهای ویژه ای دارد. اتیلن و پروپیلن مهمترین الفین های پایه هستند که جهت ساخت پلیمرهای مختلف، بازارهای بزرگی را به خود اختصاص داده اند. این دو مونومر امروزه از طریق کراکینگ گرمایی هیدورکربن های اشباع شده همچون اتان به دست می آیند. تبدیل اتان به الفین هایی نظیر اتیلن و پروپیلن، در سالهای آتی با مشکلاتی قابل توجه روبرو شده است. عمده این مشکلات، تامین اتان برای واحدهای روبه رشد پتروشیمی از منابع هیدورکربوری و اشباع بازار برخی مشتقات این مواد نظیر پلی اتیلن و اتیلن است. این مسائل در کنار یک دیگر نیاز به فناوری جدیدی را که از محدودیت های فرآیند کراکینگ گرمایی عاری باشد، ایجاد کرده است. یکی از این فرآیندها تبدیل کاتالیستی ترکیبات «متوکسی» نظیر متانول و یا دی متیل اتر به مخلوط الفین ها است. در طی این فرآیند نخست گاز طبیعی به متانول خام تبدیل می شود و در مرحله دوم متانول به دست آمده، از طریق یک واکنش کاتالیستی به اتیلن و پروپیلن تبدیل می شود. از عمده ویژگی های این فرآیند، تبدیل عمده ترین جزء گاز طبیعی (متان) به الفین است. واحدهای مجتمع پتروشیمیایی تبدیل گاز به الفین مشتمل بر واحدهای ذیل می باشد: Utilities & Offsite- Methanol Plant- MTO unit- PP unit- HDPE unit درک صحیح فرایند واحد های مذکور و تخمین سرویس های جانبی هر واحد به منظور برآورد کلی سرویس های جانبی مورد نیاز مجتمع از اهداف اصلی این تحقیق می باشد.