حامد رشیدی

در این مقاله در ابتدا با استفاده از حداقل سازی انرژی آزاد گیبس اثر پارامترهای فرآیندی مانند دما، فشار و مقدار بخار ورودی مورد بررسی قرار گرفت. سپس، با استفاده از اطلاعات درج شده در PFD واحد آمونیاک، دمای نزدیکی به تعادل برای ریفورمر اولیه C° 22/11 و ریفورمر ثانویه ° C 11 محاسبه گردید. دمای نزدیک به تعادل بدست آمده معیار مناسبی برای تشخیص زمان مناسب جهت تعویض کاتالیست می باشد. در نهایت با جمع آوری اطلاعات واحد آمونیاک در شرایط عملیاتی، دمای نزدیکی به تعادل برای ریفورمر اولیه با غلظت متان خروجی 12/3درصد برابر1درجه سانتیگراد محاسبه شد که با توجه به تعویض کاتالیست مزبور در 6 ماه گذشته، عملکرد کاتالیست مناسب ارزیابی شده و به تعادل نزدیک است. در ریفورمر ثانویه با توجه به غلظت متان خروجی %0/51 دمای نزدیکی به تعادل-6درجه سانتیگراد محاسبه گردید. این موضوع از نظر ترمودینامیکی غیر ممکن می باشد. از طرف دیگر دمای خروجی راکتور توسط دو عدد ترموکوپل نوع B که کالیبره می باشند، اندازه گیری می گردد. با توجه به آن که جهت خنک کاری دیواره مقداری حرارت با جاکت آبی راکتور تبادل می گردد، این مسئله باعث کاهش دمای گاز خروجی ریفورمر ثانویه، بعد از بستر کاتالیستی می شود. این امر دلیل اصلی انحراف از مقدار واقعی می باشد.