فرزاد امیری

تجزیه و تحلیل حالات خرابی بالقوه و اثرات آن (FMEA) ابزاری است که در صنایعی چون صنعت خودروسازی، صنایع هوایی، صنعت الکترونیک و ... به طور وسیعی مورد استفاده قرار می گیرد. از این ابزار برای شناسایی، الویت بندی، برطرف نمودن خرابیهای بالقوه شناسایی شده ، مشکلات و خطاهای یک سیستم در دست طراحی یا تولید استفاده میشود. صنایع تولید سیمان به عنوان یکی از صنایع مادر و پر سود همواره حساس به وجود توقفات ناشی از خرابی های تجهیزات و شکست آنها می باشد. به دلیل ساختار خاص خط تولید سیمان ، هزینه ی توقف ناخواسته (Emergency) هزینه ی تحمیلی بسیار بالایی را برای کارخانه و خط تولید (جدای از مخاطرات موجود متوجه نیرو انسانی) در پی دارد. بنابراین با توجه به تعریف FMEA و حساسیت خط تولید سیمان به خرابی های موجود می توان با استفاده از این تکنیک ابتدا خرابی های بالقوه خط تولید را شناسایی و با محاسبه ی ریسک های آنها ، اقدام به تعریف اقدامات اصلاحی و اقدامات پیشگیری کرد. عدد RPN که خروجی رویکرد FMEA می باشد در واقع نشان دهنده حساسیت حالت خرابی می باشد. این عدد در مواردی در حالت های مختلف خرابی ممکن است برابر باشد. بنابراین از تکنیک TOPSIS برای اولویت بندی این حالت های خرابی برای در نظر گرفتن اقدامات اصلاحی یا پیشگیری استفاده می شود. با پیاده سازی و بازنگری دوره ای FMEA می توان توقفات ناشی از شکست سیستم را تا حد قابل قبولی کاهش داد و به کاهش هزینه های تحمیلی خط تولید نیز کمک کرد.