فرزاد امیری

الگوریتم ژنتیک به عنوان یکی از مهمترین الگوریتمهای تکاملی نقش بسیار موفقی در بهینه سازی شبکه های توزیع آب کشاورزی داشته است. نیاز آب در بخش کشاورزی برای تأمین غذا همراه مهمترین نیاز بشری بوده و بهعنوان امنیت غذایی در هر منطقه محسوب میشود. در این مقاله چگونگی مرتب بودن مسائل زمانبندی آبیاری که می تواند با استفاده از الگوریتم ژنتیک به طور صحیح حل شده و تنظیم شده را نشان میدهد. حالت واقعی آبیاری نواحی از شهر را در نظر بگیرید، الزم است که تصمیم گیری در مورد دقت پشتیبانی از سیستمهای آبیاری (DSS (با زیرکی بیشتری به درستی و سادگی گسترش یابد. این سیستم از الگوهای بهینه سازی که پایه شان الگوریتم ژنتیک است با دو مرحله (GA ) اتخاذ شود. مرحله ی اول: هدف دست یافتن به بهینه سازی آب تخصیص یافته به محصولات به هم پیوسته در دوران رشد متفاوت است. مرحله ی دوم: هدف دست یافتن به بهینه سازی آب برای انواع مختلف محصولات است. عالوه براین ترکیب ان با سیستم خبره ی دیگر، محدودیت الگوریتم ژنتیک برای حل مسائل را جستجو می کند. این سیستم اطلاعات طرح مشترک بین انسان- کامپیوتر را اتخاذ کرده و تصمیم گیری های مهم را انجام داده و سیستم های مؤثر را به وجود می آورد. در اجرا سازی این ساختارها، سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری (DDS ) که شامل 5 ماژول زیر است به وجود می آید: ماژول 1 = ماژول دیتاهای کسب شده یا به دست آمده ماژول 2 =ماژول مدیریت اطلاعات ماژول 3 =ماژول شبیه سازی آب تخصیص یافته به محصول ماژول 4 =ماژول بهینه سازی الگوریتم ژنتیک ماژول 5 =ماژول آشکارسازی اطلاعات نواحی آبیاری است حال با تحقیق، توسعه، تعمیم این سیستمها برای تأمین مدیریت علمی و تخصیص بهینه سازی آب برای کشورهایی که با کمبود آب مواجه هستند استفاده میشود.